Vertrek en aankomst

Dag en nacht 1 en dag 2 Nijkerk-Schiphol - Dubai - Johannesburg - Pretoria

Heleen en Harmien brachten ons naar Schiphol, Albert-Jan werkt daar en hij kwam ook even. Daarna tot we vertrokken heerlijk op het panoramaterras gezeten. Met bibbers, want best wel spannend.
En toen met 500 man in een enorm vliegtuig. Had wat vertraging door mist in Dubai, waardoor het daar later dan normaal vertrok. Maar de tijd werd helaas ingehaald zodat we in Dubai toch nog 4 uren moeten wachten. Even kennisgemaakt met een ND-lezend echtpaar: Hans Werkman die in het ND over literatuur schrijft en op bezoek ging bij een getrouwde dochter (die bij mij heel lang geleden stage heeft gelopen) in Pretoria.
In Dubai ga je van aankomsthal A naar vertrekhal B met een treintje, en vervolgens met een bus weer van B naar A; minpuntje voor de glamourluchthaven. Omdat we daar zolang moesten wachten kregen we een consumptiebon voor een restaurantje daar. Dus lekker gegeten om 12 uur 's nachts; nou ja, het was gratis, dus dat laat je niet staan... Hoewel... Er stonden ook 'ruststoelen' waarop we een beetje konden slapen.
Naar Johannesburg gevlogen in een wat krapper toestel. Wat kreeg ik een last van mijn rug: 8 1/2 uur rechtopzittem zonder steun in je rug valt echt niet mee. Een paar losse kwartiertjes geslapen allebei.
In Johannesburg stonden we erg lang in de rij voor de douane, maar we mochten door en werden opgewacht door iemand van een soort reisbureau. We gingen met een uiterst vriendelijk man naar Bidvest waar we de besproken auto ophaalden. Het was niet de verwachte Nissan Qasquai maar een Mitsubishi Outlander, bijna nieuw en spierwit. Moest dat nou? Zo groot en opvallend? Ja, bleek al snel, want de parkeerplaatsen staan hier in donker Afrika vol met groot en wit (in Nederland is het altijd donker en vooral zwart). Op krassen gecontroleerd en gefotografeerd en toen .... Ja hoe start je zo'n auto? Mannetje in de parkeergarage erbij gehaald: sleutel in je broekzak, koppeling intrappen en op de aan-knopje duwen.
Maar het ergste kwam nog. Links rijden in een hectisch deel van Jo'burg. Naar de snelweg. Links op een vierbaansweg. Maar dat kan je niet volhouden. Een aanhangwagen met 100 dozen omgevallen. Een driftig zwaaiende man dat we naar de andere strook moeten omdat 100 m verderop zijn auto stilgevallen is. Een vrachtauto die de 40 km niet haalt. En ga je naar de tweede baan van links dan zet je eerst per ongeluk de ruitenwisser aan in plaats van de richtingaanwijzer. Volop concentratie en daardoor gewoon zonder gordels gereden..., wat ik in Nederland nog niet voor 100 meter zal doen.
Na 3 kwartier toch nog aangekomen in Cornerstone Lodge in Pretoria. Vriendelijk ontvangen en een mooie kamer met douche en bad betrokken en meteen maar even van het koude zwembad achter het huis gebruik gemaakt. Het is tenslotte nog maar een paar weken lente en de zon heeft het water nog niet opgewarmd.
Kunnen we lopend naar een winkelcentrum, bijna zichtbaar vanuit onze lodge? Nou nee, want er zijn geen goede voetpaden en het is ook niet vertrouwd om hier re gaan wandelen. Dus voor drie minuten rijden toch weer in onze grote kar gestapt. Twee keer rechts afslaan is wel moeilijk hoor als je links rijdt, maar dankzij de robots (verkeerslichten) is het gelukt. En de ruitenwissers zijn maar 4 keer aangegaan!
Dat winkelcentrum viel ons ontzettend mee. Niks geen onveiligheid, ontzettend veel keus bij de Spar, en de prijzen zijn iets lager dan het niveau dat we gewend zijn. De boodschappen worden voor je ingepakt (1 kassiėre, 1 inpakster en 1 controleur), waardoor alles drie keer zo lang duurt als normaal.
Een paar enorme jerrycans water gekocht, want in het noorden is het erg droog en water uit de fles is gezonder dan uit de waterleiding.
Een eenvoudig restaurantje opgezocht omdat we voor het donker thuis wilden zijn. Het bleek een soort wokrestaurant waar we een heerlijke rijstmaaltijd met toebehoren kregen die samen met de cola rond de 9 euro kostte. En we waren niet eens van plan in deze vakantie te bezuinigen op eten!
Dankzij een vriendelijke parkeerwachter die zijn uiterste best deed onze auto uit het parkeervak te loodsen en daarvoor werd beloond met een gift van 30 cent. Waren we na 5 minuten weer thuis. En de ruitenwisser ging maar 2 keer af!
En nu zitten we lekker onderuitgezakt op bed te lezen en te typen. O ja, en weer heb ik 1000 keer de wachtwoorden ingetypt die nodig zijn om verbinding te maken met het netwerk des huizes. Het is me vanmiddag 1 keer gelukt (gauw gemaild dat we aangekomen waren), dus ik geef de moed niet op en ga zo weer verder met de 1001ste keer. Maar dat geeft niet, want er zit geen ruitenwisserhandel op mijn ipad.


Verstuurd vanaf mijn iPad