De zwarte markt

Dag 4
Even geld halen is er vandaag niet bij: het is payday, de eerste zaterdag van de maand dat het loon wordt uitbetaald, dus staan er lange rijen voor alle pinautomaten. We zijn in het winkelcentrum van Dzanani waar het om 9 uur al een drukte van belang is. Overal witte busjes en 'bakkies', overal zwarte mensen. Even wat boodschappen halen en dan terug.
Na de koffie rijden we dwars door dit gebied, dat destijds door de regering was aangewezen als thuisland voor de Venda. Goede tweebaanswegen met veel verkeer, voortdurend dorpjes en mensen, mensen, mensen. We komen aan in de oorspronkelijke hoofdstad van dit thuisland, Thohoyandou. Meer Afrikaans kan je het niet krijgen: geen blanken, geen toerisme. De 'zwarte markt' dus
Verkopers van insecten (ja, ik heb een termiet geproefd!), fruit, sieraden met kraaltjes, venda-kleding, katapulten (om wilde dieren mee weg te jagen). Vrouwen met emmers en boodschappentassen vol boven op hun hoofd. En 4 makuwa (blanken). Je kan naar de kapper op straat of naar de kleermaker. Iedereen is vriendelijk en we voelden ons geen moment onveilig.
Halverwege de middag door naar een artcraftcentre, drie kwartier rijden. Helaas, enige tijd geleden afgebrand. In een hutje daar dichtbij is wel een man die trommels maakt met koeienhuiden. Dan naar een pottenbakster die in een rondavel schitterende potten maakt.
Bijzonder aan de weg van Dzanani naar Thohoyandou is dat het deel bij Dzanani erg droog is (het regende er vandaag voor het eerst sinds maart (!) en het andere deel nat met theeplantages en veel begroeiing.
Nu mocht Harry de ruitenwissers gebruiken.

De overburen hadden zichzelf uitgenodigd om ons te ontmoeten. Ze informeerden naar onze reis en zo. De man had het nog even druk met telefoongesprekjes, de vrouw las uit de bijbel Psalm 100, ging voor in gebed (voor onze reis, de ontmoeting, en vooral met dankzegging voor Gods liefde, doorspekt met veel bijbelteksten) en deelde daarna haar geloof in de opstanding en het eeuwige leven! Prachtig om dat zo mee te maken.