Onvergetelijk

Dag 15
Laat ik met het laatste deel van de dag beginnen. Als je weet waar we zitten, is het bijna ongelofelijk. Vanaf Winterton loopt er één weg van 30 km door het Champagnedal naar de Drakensbergen. Daar loopt de weg dood. Onderweg zie je een paar kleine nederzettingen, aan het eind van de weg wat lodges en een golfresort. Het einde van de wereld. En bijna aan het einde van de weg is een oprit naar de Drakensberg Boys Choir-school. Wie verwacht dáár nou een koor? En laat nou net dat koor op de woensdagmiddagen een concert geven. Dus ook op deze woensdag. Wij dachten na onze lange wandeling aan het eind van de doodlopende weg daar even langs te gaan. Blijkt dat ze bij de school een concertzaal hebben voor 1000 mensen en dat de parkeerplaats al bijna vol is. Als we een kaartje willen kopen blijkt het uitverkocht te zijn, maar als we even wachten ... En ja hoor: we hebben een schitterende plek!
Eerst professionele intro's en dan de dirigent: we zijn net terug van een tournee door Nederland! Zijn er ook Nederlanders in de zaal? Special welcome!! Lovende woorden over ons land. De jongens van het koor werden wel aangetrokken door de aardige meisjes en er zijn nog heel veel contacten via internet.
Dan begint het concert van het zwart-witte koor met 65 jongens. Het eerste deel modern klassiek, maar ook gospel en 'Loof die Here' van een Afrikaanse componist. Alles uit het hoofd in diverse talen.
Dan is er koffie met een gebakje buiten. Na de pauze zijn de jongens omgekleed in vrolijke shirts en lichtblauwe kaplaarzen. Er volgt een wervelende show van inheemse muziek:Zulu, Xhosa en Sosotho ('Wij brengen u Christus'), dansen, zingen, trommels!
Dit had ik nooit willen missen en krijg er nog tranen van in mijn ogen.
Tussen haakjes: de dirigent heeft in Den Haag zijn opleiding gehad o.a. bij Jaap van Zweden....
Onder de bezoekers waren ook een aantal scholen. Er komt een vrolijk meisje van een jaar of 12 naast me zitten. Ze heet me welkom, ik vraag waar zij vandaan komt. Johannesburg. Haar vader komt uit Nederland, vertelde ze.

Maar het begin van de dag mocht er ook wezen. Wandelen in de Drakensbergen die de grens vormen met Lesotho. Eerst een wandeling van anderhalf uur naar een waterval, daarna een wandeling van 3 uur naar een rotsformatie die op de Sfinx in Egypte lijkt. Als je de Drakensbergen op een foto ziet dan zie je bijna bij de top loodrechte rotsen. Ik dacht dat je daar nooit kon komen, maar het is toch gelukt. Dus wandelden en klommen we daar toch ver boven de 2000 meter en hadden prachtige uitzichten over de Champagnevallei.

Jannie heeft haar hart op kunnen halen in een weverij waar Zuluvrouwen kleden weven die bij ons Guesthouse verkocht worden. In het winkeltje waren veel uit de wereldwinkel herkenbare producten te koop.

Fotograferen van het concert was verboden werd me na de eerste mislukte foto verteld. Dus maar één foto van de start van het concert. Verder wat foto's van de wandeling.

We zijn blij dat deze blog bij kunnen houden, want we hebben zoveel indrukken te verwerken, dat we ons best moeten doen boven water te halen wat we in het begin van de reis meegemaakt hebben. Kunnen jullie het volhouden met lezen zonder te wensen ook zo'n reis te willen maken?

Morgen staan we vroeg op en rijden naar Durban en vliegen naar Port Elizabeth en rijden verder naar Storms River. Of er WiFi is weten we nog niet.