Wildernis

Dag 20 Wildernis
Onze kinderen denken dat we nu niet meer tevreden zullen zijn met het goedkoopste huisje in Duitsland. Nou, ik denk dat dat meevalt. We zaten de afgelopen dagen in Bamboo Guesthouse, waar de deur tussen buiten en de kamer een centimeter kierde aan alle kanten en waar voor de deur een kikkervijvertje was (dus ook 's nachts af een toe een hijgend gekwaak), waar de wastafel zo klein was dat die makkelijk thuis in ons toilet zou passen, waar je maar 2 minuten kon douchen omdat anders alles overstroomde, waar je doodstil op je keukenstoel moest blijven zitten omdat het bijna begaf, waar op een keukenblok een schaal waarop een kraan stond die helemaal los zat en deze mengkraan alleen maar koud water gaf, waar de vruchten van een boom ook 's nachts keihard op ons metalen golfplaten dak vielen...... Dus kom maar op met je Duitse goedkopie.

We vertrokken op tijd, maar je kan pas na twee uur aankomen op de nieuwe bestemming. Dus zoals vaker, zoeken we dan langs de route een natuurreservaat op: veilig parkeren, veilig wandelen, uitgezette routes. We kwamen in Wildernis Nature Reserve terecht en volgden de Big Kingfisher route, 3 1/2 uur wandelen langs de rivier Touw naar een waterval. We hoorden veel maar zagen weinig vogels. Aan het eind moesten we aardig wat enorme rotsblokken over klimmen om dichtbij de waterval te komen, niet zonder risico, maar we hebben het er levend van af gebracht.

Bijzonder in de reservaten is dat alle zandpaadjes zijn aangeharkt! Toen we dat al eerder zagen konden we haast niet geloven. Smalle wandelpaadjes zoals bij ons op de Veluwe die geharkt zijn! Maar vandaag zagen we het bewijs: na drie kilometer wandelen zagen we tien mensen met bladharken en gewone harken en bezems die de paadjes aan het harken waren.... Tien mensen? Ja, dat is hier overal zo. We hebben al heel vaak wegwerkzaamheden gezien: 1 man/vrouw zwaait met een rode vlag als waarschuwing, een stukje verderop 7 mannen/vrouwen die tegen de vangrail staan geleund, en 2 zijn rustig aan het werk. Ik heb wel medelijden met de rodevlaggenzwaaier: de hele dag met je vlag heen en weer zwaaien langs de (snel)weg is geen pretje.
En bij de zandpadharkers was het eigenlijk net zo (petje af dat ze deze morgen al 3 kilometer geharkt hadden hoor): nummer 1 veegt met de bladhark een paar blaadjes opzij, nummer 2 trekt een paar lijntjes in het zand met de hark, de volgende hebben niks meer te doen. O ja, als het pad overgaat in een vlonder dan mogen er nog twee de bezem hanteren. Wel fijn voor deze mensen dat er werk voor ze is.

Maar we hebben weer genoten vandaag. Niet ver gereden maar wel over de prachtige Outeniqua (een soort bomen) pas, de Kleine Karoo in. Weer een heel nieuw landschap. We zijn nu in Oudtshoorn, waar in Avondblij Guesthouse onze Nijkerkse buren twee weken geleden waren (hoe toevallig!); ze hebben een fles wijn voor ons achtergelaten in onze kamer hier!!

We zitten nu in het centrum van het stadje, waar het heel veilig is volgens onze gastheer die goed Nederlands spreekt. De restaurants zijn om de hoek en de winkelstraat begint 50 meter van ons Guesthouse. We konden vanavond gewoon op straat wandelen! Bij restaurant Nostalgie heerlijke struisvogelbiefstuk gegeten!
Morgen maar eens naar een struisvogelboerderij.

En houden onze kleinzoons de route nog bij?

Foto's van de afgelopen dagen bijgevoegd.